Haar doorbraakfilm, "Der Blaue Engel", liet er geen twijfel over bestaan: Geen man was veilig voor Marlène Dietrich. Welke kerel kon onverschillig blijven voor de aantrekkingskracht van de Pruisische schone? Was het trouwens niet fascinerend hoe ze die sukkel van een tegenspeler (Emil Jannings) schaamteloos in het verderf stortte? Het was vooral hoogst onfatsoenlijk, raasden nogal wat critici. Zedenverwildering!
Als een volleerde schockrocker ging Dietrich in haar volgende film, "Morocco", nog een stapje verder. Ze verscheen uitdagend in een mannenpak. En om alle twijfel weg te nemen, kuste ze -als toetje- een andere vrouw vol op de mond. Zulk androgyn gedoe werd begin jaren '30 maar matig geapprecieerd door de filmkeuring. Maar Dietrich, die de scene trouwens zelf had voorgesteld, bedacht ook een list om het de censoren moeilijk te maken. Het trukje met de bloem: Vooraleer de vrouw te kussen, neemt ze een bloem van haar aan. Later geeft ze die aan Gary Cooper. Als men de schaar zou zetten in de befaamde zoen, zou die bloem uit het niets verschijnen.
Niemand was nog veilig voor Marlène Dietrich: geen man, geen vrouw zelfs niet de filmkeuring.
Als een volleerde schockrocker ging Dietrich in haar volgende film, "Morocco", nog een stapje verder. Ze verscheen uitdagend in een mannenpak. En om alle twijfel weg te nemen, kuste ze -als toetje- een andere vrouw vol op de mond. Zulk androgyn gedoe werd begin jaren '30 maar matig geapprecieerd door de filmkeuring. Maar Dietrich, die de scene trouwens zelf had voorgesteld, bedacht ook een list om het de censoren moeilijk te maken. Het trukje met de bloem: Vooraleer de vrouw te kussen, neemt ze een bloem van haar aan. Later geeft ze die aan Gary Cooper. Als men de schaar zou zetten in de befaamde zoen, zou die bloem uit het niets verschijnen.
Niemand was nog veilig voor Marlène Dietrich: geen man, geen vrouw zelfs niet de filmkeuring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten