donderdag 19 juli 2007

Classic Clip 5 : Jimmie Rodgers : "Blue Yodel N° 1"

Zonder tbc was Jimmie Rodgers nooit een ster geworden. Doordat zijn longen werden aangevreten door de tering, moest hij zijn veeleisend baantje als "remmer"(*) bij de spoorweg opgeven. Na 12 stielen en 13 ongelukken kwam hij uiteindelijk terug terecht bij zijn eerste liefde, het zingen en het entertainen. In 1927 mocht hij voor Victor Talking Machine Company een aantal opnames maken. Tijdens de tweede sessie, in november, was het goed raak. "Blue Yodel n°1" - beter bekend als "T for Texas" - catapulteerde Rodgers naar de sterrenhemel. Zijn krachtige stem had een enorm bereik. Hij gaf ermee falsetto bluesriffs weer. Onwaarschijnlijke jodelkunsten. "Waitin' for a train", Muleskinner Blues", samenwerkingen met Louis Armstrong,... Zes jaar lang duurde zijn succescarrière. In mei 1933 besloot de tbc dat het genoeg was geweest.

Uit de film "The singing brakeman" van Basil Smith(1929)

(*) Luchtremmen bestonden nog niet. Als de trein wou stoppen, moest de remmer (brakeman) van wagon naar wagon springen om met de hand de mechanische remmen van elke wagon in werking te stellen.

Drop Dead Gorgeous

"Death by Oreos"
Wat krijg je als je een voorliefde voor klassieke schilderijen en filmthema's combineert met een morbide fascinatie voor voedsel en schoonheidsproducten? De hilarische fotoreeks "Drop Dead Gorgeous" van Daniela Edburg formuleert een antwoord op deze onverbiddelijke vraag.

"Death by Nutella"

dinsdag 17 juli 2007

Overal Ever Meulen

Plots gespot in Sint Joost: een muur opgesmukt door Ever Meulen (De zijgevel van Molenstraat n° 82). Je vindt deze gevel niet terug in de lijst van de Brusselse stripmuren. Nu ja, misschien komt dat omdat Ever Meulen niet echt een striptekenaar is. Hij is meer een allround-graficus. Niet ver van deze muur, in de Koningsstraat, staat trouwens onderstaand strakke art-decogebouw. Ever Meulen droeg zijn steentje bij aan de smaakvolle restauratie van het pand. Hij ontwierp hiervoor o.a. tegels en glasramen.



zondag 15 juli 2007

Retro cool

"My paintings are based on stylized commercial advertising from the mid 50's through the mid-sixties. Back then, a lot of magazine ads, TV commercials, and product packaging had sort of cubist-cartoonish look, which I've appropriated and expanded upon for these Shag paintings. I almost always try to paint a story... something that's happening, often sinister, and usually a bit mysterious."
SHAG (alias Josh Agle) kijkt onbekommerd achterom. Heerlijke retro cool.

Zonder melk of suiker

Een bezopen held zonder illusies, een onbereikbare vamp met donkere intenties, onheimlijke gebeurtenissen verstrengeld in onontwarbare kluwens, moord en misdaad,... Dat alles in expressief zwart-wit en op het einde loopt het slecht af.
"Noir of the week" bespreekt elke week een op te graven Film Noir. Ook minder bekende stuff passeert de revue.

vrijdag 13 juli 2007

Caran d' Ache versus Eisner


De site van Griffoen Grafiek herbergt een schat aan antieke strips. Sommige zijn werkelijk verbluffend. Deze van Caran d'Ache uit 1893 lijkt wel een pagina uit een graphic novel van Will Eisner.

Briefje van het KAA

Deze middag in de bib: Een strooibriefje van de hand van Ever Meulen.

"Van Bismarck tot Hitler" - Sebastian Haffner

In 1938 besloot de Berlijnse jurist Sebastian Haffner samen met zijn joodse vrouw te vluchten. Eenmaal in Londen aanbeland, zette hij zich dadelijk aan het schrijven. Een boek over het land dat hij pas had achtergelaten. Het doel: de Engelsen en hun geallieerden inzicht geven in de situatie in Duitsland. Het boek bevatte onomwonden advies voor het voeren beleid. Tot zijn dood in 1999 is Sebastian Haffner niet meer gestopt om geëngageerd de geschiedenis en de politiek van zijn vaderland te analyseren. Voor zijn werken hield hij steeds twee leidmotieven voor ogen: "Thou shalt not be a bore." Op Britse wijze zette hij alle stijlmiddelen in opdat zijn verhalen zouden lezen als een trein. "Auf eine Pointe hinschreiben." Haffner bedolf zijn lezer niet onder details of uitgebreide voetnotenreferenties. Maar hij hechtte er wel aan om hem een heldere lijn, stelling en oordeel mee te geven. Hierbij dreef hij zijn tegendraadse mening vaak ten spits. In zijn handen werden de episodes van de recente Duitse geschiedenis echte Griekse Drama's.
De Radio 1 Knack Bibliotheek" is reeds een poosje bezig het werk van Haffner in het Nederlands (her)uit te brengen. Het zopas verschenen "Van Bismarck tot Hitler" was Haffners laatse boek. Een overzichtswerk. De verschillende thema's die Haffner in zijn eerdere boeken uitwerkte, worden hier als puzzelstukjes in elkaar gepast. Het totale plaatje biedt een telescopisch blik op de geschiedenis van het Duitse Rijk. Met als centrale stelling: het Rijk heeft met zijn 'ongelukkige omvang' en zijn geografische liging vanaf het begin zijn eigen vernietiging in de hand gewerkt. Interessant: twee jaar voor de val van de muur, pleitte Haffner nog tegen een hereniging van Oost- en West-Duitsland.
Van Bismarck tot Hitler (Duitsland 1871-1945)
Sebastian Haffner
Roularta books 2007
ISBN 978 90 8679 076 0
282 pag.

maandag 9 juli 2007

Classic Clip 4 : Carmen Miranda : "Tico Tico"

Carmen Miranda zette niet zomaar voor de lol een fruitkorf op haar hoofd. Ze was een stumperdje van ocharme 1m52 hoog. Maar kijk, samen met haar plateausandalen en haar felkleurige gewaden maakten die vruchtenmanden dat zij van het scherm spatte, larger than life. De inspiratie voor haar uitdossing had ze in de populaire wijken gevonden. Daar ontdekte ze ook de Samba. Zij werd een pionier die die muziek uit de zwarte favela's haalde. Tegen het eind van de jaren 30 was ze een absolute ster in Brazilië. En dus wenkte het buitenland. Hollywood. In de Verenigde Staten was het succes overweldigend . Zij werd het icoon van het tropicalisme. Tegen 1945 was ze de best betaalde vrouw van de USA. Niet dat men daar in Brazilië onvoorwaardelijk trots op was. Men beschuldigde Carmen Miranda ervan haar cultuur belachelijk te maken en een fout beeld van haar land naar buiten te brengen. "The Brazilian Bombshell" kon daar niet mee lachen. Ze zong "Disseram Que Voltei Americanizada" ("Ze zeggen dat ik als een Amerikaanse terugkwam") en 14 jaar lang zette ze geen voet meer op Braziliaanse bodem. Was ze enkel nog maar een exotische karikatuur? Die kritiek vrat aan haar maar tegelijk bracht ze uitdagend "Bananas is my business". Ze kende een einde een flamboyante showbizzster waardig: In 1955 kreeg ze een hartaanval tijdens een dansnummer voor een televisieshow. Ze werd teruggevlogen naar Brazilië. Het land was in nationale rouw toen een half miljoen mensen meeliepen in haar begrafenisstoet.

zondag 8 juli 2007

Big in Japan

Alles komt terug. En soms is dat niet erg.

1) Vinyl is weer helemaal "in". Enkel losers houden zich nog met cd's bezig.

2) Het legendarisch Antwerps Punkrockcombo "The Kids" maakt terug het mooie weer. Met een set die haast uitsluitend focust op hun punknummers van het einde van de jaren 70.

Tel beide gegevens op en voila, het HAVOC-label uit Minneapolis bracht zopas de eerste LP van The Kids opnieuw uit op vinyl.

Midden jaren '90 nam het noisy garagequartet Teengenerate uit Tokyo een plaat op met uitsluitend covers van The Kids. (Check hun versie van "Do You Wanna Know" op hun myspace-pagina!) Sinds 2006 zijn ze terug samen. En jawel, zie onderstaand filmpje, ze coveren alweer The Kids.

Jaja, werkelijk alles komt terug.


zaterdag 7 juli 2007

Mezzo's muur

Mezzo's helden zijn niet zo moeilijk te raden. Stilistisch kijkt hij wel erg goed naar Charles Burns. En de coole dialogen van Tarantino, tsja, wie valt daar niet voor? In strips als "Twee killers" en "Le Roi des Mouches" mixt hij op uitgekookte wijze beide ingrediënten. En met succes. In 2006 werd Mezzo laureaat van de Brusselse Strip14daagse. Daarom mocht hij voor de editie van dit jaar een stripmuur opfleuren. "De bevrijding van de Yeti" werd een ode aan de vrijheid, aan het anders zijn. Een kind helpt het mythische monster ontsnappen uit een zoo waar ook andere zwaargewichten als King Kong en de Minotaurus worden tentoongesteld. Een kinderdroom: de manaap troosten die door Kuifje eenzaam in Tibet werd achtergelaten. Maar vooral ook een hommage aan Hergé, een andere held.



De stripmuur bevindt zich op de zijgevel van nummer 23 van de Stiernetstraat te Laken. Dat is vlakbij Tiny en Lincoln.

vrijdag 6 juli 2007

Super Timor


Vraiment le plus fort! Pure DDT?

donderdag 5 juli 2007

"De weg naar Osiris" - John Ray

"Het geheim van de grote pyramide", "The mummy" met Boris Karloff, het Theban mapping project,... Op gezette tijd een portie "Oud Egypte"? Ik zeg geen nee. En ook dit slimme boekje van John Ray bevredigde mijn nood aan oosters exotisme. Aan de hand van een tiental levensverhalen wordt er een reis door 2500 jaar Egyptische cultuur gemaakt. Van koning tot kluizenaar, Ray laat mensen uit alle lagen van de bevolking aan het woord. Geen onzin en fabels maar authentiek bronnenmateriaal. Herkenbaarheid wordt dan bijna ontroerend. 4000 jaar oude briefjes getuigen van het slecht karakter van een keuterboer. Andere fragmenten prikkelen dan weer de verbeelding. "Leer was essentieel voor de lichaamsbescherming tijdens de strijd en de straf voor een soldaat die op diefstal hiervan werd betrapt, werd vastgesteld op honderd stokslagen en vijf open wonden." Vijf open wonden? Hoe werden die aangebracht? En waar?


De weg naar Osiris - Het leven in het oude Egypte
John Ray
Het spectrum 2003
ISBN 90 274 8057 5
190 pag.

dinsdag 3 juli 2007

"Louis Riel" - Chester Brown

"I was an anarchist when I began the strip and I knew the story would make the government look bad. But in doing all the research for this book, I learned a lot about general political theory. I came to realize that anarchy is completely unworkable, which I sort of suspected all along."
Met de biografische strip "Louis Riel" zoemt de Canadees Chester Brown in op een fascinerend deel van de geschiedenis van zijn land. Centraal staan de spanningen tussen de overheid en de mestiezen (een mix van Indianen en Franse pioniers) die leefden rond de Red River aan het einde van de 19de eeuw. Louis Riel was hun charismatische leider. Wanneer de conflicten degenereren draait een poging tot zelfbestuur uit op Riels ondergang. Chester Brown weeft met veel plezier zijn favoriete thema's door dit verhaal: de onvoorspelbaarheid en onrechtvaardigheid van de overheid, godsdienstige overtuiging tegenover godsdienstwaanzin, de relatieve waarheid van non-fictie,..
Toch ziet het boek er heel anders uit dan zijn eerder werk. Brown brengt dit verhaal in een nostalgische stijl waarbij hij zich vooral liet inspireren door Harold Gray's "Little Orphan Annie". Een stijl met weinig woorden. Een echte pageturner.


Louis Riel: A Comic-Strip Biography
Chester Brown
Drawn & Quarterly
ISBN 1896597637
272 Pages

maandag 2 juli 2007

Classic Clip 3 : Ella Fitzgerald: "How high the moon"




Please fasten your seatbelt! Deze vertolking raast als een wagentje over een achtbaan. Scat-zang blijft een discutabel fenomeen. De mindere goden maken er al gauw een martelgang van. Maar als the first lady of song er voor gaat, wie laat er zich dan niet graag mee voeren? Alles lijkt zo vanzelfsprekend en blijft zo uitgesproken muzikaal dat je, vooraleer je er erg in hebt, een paar keer over kop bent gegaan. Improvisatietalent, stembereik, loepzuivere intonatie, zin voor humor,... Frank Sinatra wist het wel: "It don't get better than this".
Als het van Ella Fitzgerald zelf had afgehangen, was ze een danseres geworden. Maar toen ze als 16-jarige aan een talentenjacht in het Harlem Appolo Theater meedeed, werd ze op de buhne door plankenkoorst verlamd. "Doe toch iets," riep de ceromoniemeester haar toe. En ze zong.

zondag 1 juli 2007

Persepolis, the movie

De beste avondvullende tekenfilm sinds Walt Disney's "Sneeuwwitje"? Weet ik veel. Ik ben niet echt een trouwe bezoeker van het Anima-festival. Na donderdagavond weet ik echter wel dat wie van de autobiografische Persepolisstrips van Marjan Satrapi genoot, ook de tekenfilmversie zal kunnen smaken. En voor wie die strips nog niet kent, is deze film helmaal niet te missen. In Persopolis vertelt Marjan Satrapi op ontwapenende en anekdotische wijze wat de Iraanse revolutie en de daarop volgende gebeurtenissen voor de doorsnee bevolking hebben betekend. Klinkt dat wat droog en saai en vooral niet plezant? Bekijk dan toch maar eerst onderstaande trailers.

Hey Ho! Let's go!

Ik dacht dan wel dat ik het dragen van t-shirts van mijn favoriete groepen ver achter mij had gelaten. Maar, hup, daar kwam mijn nichtje Yasmin met de nieuwe catalogus van de Large (een postorderbedrijf voor popmerchandising). Keicool, nonkel Dirk. En kon ik daar onberoerd bij blijven? Nee dus. En zeg nu zelf, zo'n Ramonestruitje blijft een klassieker. Megacool! Gabba Gabba Hey!