Agorafolly2

Enkele impressies van het deel van het Agorafolly-parcours dat ik vandaag aflegde:

SubHuman Couriosity - Venelin Shurelov

Welcome Strangers - Sebastian Walther

Red Carpet - Assocreation

Adolescence of Force - Antonio Pio Saracino

Agorafolly 1

27 kunstwerken verspreid over 27 pleintjes in Brussel. Da's een fijn concept en dus wandelde ik vanmiddag een deel van het parcours van Agorafolly, het artistieke traject dat sinds midden oktober doorheen hartje Brussel loopt. Voor sommige werken kwam ik echter definitief te laat: wegens vandalisme waren ze reeds verwijderd. De stickers die men intussen had gekleefd over de oorspronkelijke info ter plaatse, leerden dat je er voor deze stukken wel erg snel moest zijn bijgeweest.

Junk Art

Enkele grappige figuren van ene zekere Miguel-Angel Fernandez in een etalage aan de Grote Zavel.

Casarramona

Knappe affiches en grappige logo's bij het Zwitserse Casarramona.

Plak bakbloedworst

"Een pet met een platte klep is een plattekleppet". Deze en andere beruchte tongbrekers zijn te vinden in de 'tongbrekers'-databank. Wie ook wat in andere talen wil brabbelen, vindt zijn gading in de International Collection of Tongue Twisters. Deze verzameling biedt voor 108 verschillende talen een reeks zinnen of woorden waarvoor een vlotte uitspraak een uitdaging is.

Wie niet wil stamelen, kan dus maar best vooraf zijn tong wat opwarmen. Na onderstaande oefeningen krijgt men een zin als "De knecht snijdt recht en de meid snijdt scheef" gezwind 10 maal na elkaar over de lippen.

R.I.P. Fred Chichin

Toen Les Rita Mitsouko vorige maand in de AB speelden, ontbrak de helft van het Franse duo. Fred Chichin lag ziek in bed, zei Catherine Ringer. Maar ze hoopte dat hij haar snel terug zou vervoegen. Vandaag hoor ik dat een virulente kanker er anders over heeft beslist.

Classic Clip 10: Esma Redzepova: "Caje Sukarija"

In 1957 won Esma Redzepova als prille tiener een zangwedstrijd van Radio Skopje. Componist en accordeonist Stevo Teodosievski had dadelijk haar grote talent in het snuitje en nam haar mee op toernee. 40 jaar lang - tot zijn dood in 1997 - zouden ze samen door de wereld trekken met Macedonische en vooral Romamuziek. Ze brachten in de eerste plaats eigen composities. Het populairste nummer van haar repertoire, "Caje Sukarija" (*), zou ze op twaalfjarige leeftijd hebben geschreven. Op 64-jarige leeftijd weet de onbetwiste Zigeunerkonigin nog steeds haar toeschouwers te beroeren. De pas verschenen film "Gypsy Caravan" toont haar samen met 5 andere Roma muziekacts op toernee door de USA.

Deze zangeres maakt trouwens niet enkel indruk met haar muziek en stem. Ze leverde zoveel inspanningen op humanitair vlak dat ze reeds tweemaal werd voorgedragen voor de Nobelprijs voor vrede. Vooral het feit dat ze 47 (lees: zevenenveertig) kinderen adopteerde, spreekt tot de verbeelding.

(*) Dit nummer werd onlangs gebruikt voor de soundtrack van de film Borat. Zonder de toestemming van Esma Redzepova die hier momenteel de filmproducers voor vervolgt.

Darwin was right

Een filmpje dat al een eeuwigheid circuleert. Maar het blijft wel een overtuigend bewijs: Man comes from ape.

Aya de Yopougon - deel 3

Schrijfster Marguerite Abouet groeide op in Ivoorkust tijdens de jaren '70. Oorlog, aids, hongersnood en die andere Afrikaanse stereotiepen waren nog ver weg. Er was werk, de ziekenhuizen waren degelijke uitgerust en voor de kinderen was er schoolplicht. Met de reeks "Aya de Yopougon" vertelt zij over de onbezorgde tijd waarin ze opgroeide.

Vorig jaar werd deze strip op het festival van Angoulème terecht bekroond als beste nieuwkomer. Alles zit goed bij "Aya de Yopougon": de expressieve tekeningen van Clément Obrerie, de kleurrijke en levensechte personnages, de sappige dialogen, de humor waarmee er ook ernstige onderwerpen worden aangesneden,...

Ondertussen zijn we al aan het derde deel toe en het wordt er alleen maar beter op. De auteurs willen een eerlijk beeld van Afrika schetsen en gaan daarbij -nog meer dan in de vorige delen- geen moeilijk onderwerp uit de weg (Polygamie, dromen van het westen, business à l'Africaine, rijk versus arm, homo zijn in Afrika,..)

Het loont trouwens de moeite om deze strip in het Frans te lezen. De succulente dialogen zijn doorspekt met allerlei Afrikaanse gezegdes en uitdrukkingen die verloren zouden gaan in de vertaling. Een voorbeeld: "Les fesses ont beau grossir, elles n'étouffent pas l'anus" ("Iemand mag dan nog zo groot en sterk zijn, hij zal steeds een zwakke plek hebben.")

Aya de Yopougon volume 3

Marguerite Abouet & Clément Oubrerie

Gllimard - Collection Bayou

ISBN: 978-2-07-061543-8

Go Home!

De meeste Traktor T-shirts zijn redelijk plat maar deze vind ik wel iets hebben.

De ijskast

De sketchkes van Gaston en Leo kwamen in de jaren '70 op tv tijdens "Hallo met Henk". Een showprogramma op de BRT met übercreep Henk Van Montfoort. Veel van die shows zou de test der tijd niet doorstaan. Maar dit wel.

Debbie danst de pogo

De legende wil dat het Sid Vicious was die de pogo creëerde. Debbie Harry van Blondie corrigeert deze mythe. Een heerlijk filmpje uit 1978.

Ray Caesar

17 jaren werken in het Art and Photography Department van het Hospital For Sick Children in Toronto heeft zijn sporen nagelaten. Nog steeds wordt Ray Caesar opgejaagd door de minder prettige zaken die hij daar documenteerde (kindermishandeling, operatieve reconstrucites,...) Onder de invloed van surrealistische schilders als Dali en Kahlo kregen ze een vertaling naar enigmatische afbeeldingen. Werken die Caesar trouwens volledig digitaal in elkaar flanst.

Hot Chocolate : "Emma"

Geen groep uit de jaren '70 werd zo onderschat als Hot Chocolate. Ze waren nochthans niet alleen één van de eerste interraciale popbands, ook muzikaal maakten ze er graag een fijne mengelmoes van. Disco meets rock meets soul meets funk meets Hendrix meets.... en dat alles met teksten die net iets intelligenter waren dan die van de doordeweekse hitparadedeun. Bovendien zorgen Errol Browns kreten na meer dan 30 jaren nog steeds voor kippenvel.

Muizen

Zoals gisteren reeds gemeld: mijn lief is naar New York. In haar bagage: 20 kilo muizen (type: zachte gom) Materiaal voor een nieuw kunstwerk van Tom Bogaert.

Een vroeger werk met muizekes:

"Hill of a Thousand Mice"

Tom Bogaert is een performance en installatie kunstenaar; zijn werk is politiek-sociaal geïnspireerd en interactief. Niettegenstaande Tom Bogaert werkt met moeilijke thema's en onderwerpen, brengt hij helderheid en humor in zijn werk." Dit werk verwijst naar een Malthusiaanse theorie die stelt dat de genocide in Rwanda het onomkoombare gevolg was van zwarte armoede en overbevolking. (site Initiatief Beeldende Kunsten VZW)

Orchestra Baobab @ Botanique 13/11/07

Vernieuwende experimenten met rap, technobeats of metalgitaren moet je niet verwachten. Na meer dan 25 jaar staat het ongewijzigd recept van Orchestra Baobab nog steeds op punt. Ook afgelopen dinsdag ging de Orangerie van de Botanique gezwind overstag voor de Senegalese melange van Latin grooves, Wolofgezangen en Afroritmes. In het begin van het optreden was er veel aandacht voor de nummers van hun nieuwe album "Made in Dakar". Naderhand sijpelden er meer oude krakkers in de set: "On verra ça", "Coumba" en natuurlijk "Bul Na Miin". De melodieuze gitaar van Barthélémy Atisso klonk zoals steeds kraakhelder. De samenzang van de vier zangers blies alles omver. Maar het was vooral tenorsaxofonist Issa Cissako die de show stal.

Wie desalniettemin eens wil horen hoe een rapversie van "Bul Na Miin" klinkt. Positive Black Soul ging ermee aan de slag. Hier kan je de track voorbeluisteren (laatste nummer).

Work it out

Bij Appelogen heeft men een nieuw setje buikspieroefeningen opgesnord. Net nu ik mentaal klaar was om aan de slag te gaan met de oefeningen van onderstaande sportieve bink. Als ik eruit ben welke oefeningen het efficiëntst zijn, begin ik eraan. Zonder gedraal.

Plan 59

Plan 59 is een website volledig gewijd aan Amerikaanse reclametekeningen uit het midden van de vorige eeuw.

Muzak voor grungeliefhebbers

De hoogdagen van de grunge liggen alweer zo'n 15 jaar achter ons. Voor de gemiddelde grunger mag het ondertussen allemaal wat minder heftig. De hierbij geleverde versies van hun favoriete liedjes bieden de uitkomst! Bovenaan haalt de Moog Cookbook "Black Hole Sun" van Soundgarden door de Moog-molen. Hieronder doet Paul Anka (bekend van zijn hit "Diana" uit de jaren 50) iets griezeligs met "Smells Like Teen Spirit" van Nirvana.

Met dank aan de konformist!



Toch liever een versie op ukelele?

Wie een put graaft voor een ander...

http://view.break.com/309619 - Watch more free videos

Metafoto @ Los Cristianos, Tenerife

Blondie in de CBGB

Mijn lief zit in New York en ik niet. Vorig jaar, ongeveer rond dezelfde periode, waren we er te samen. Het was juist het sluitingsweekend van de legendarische CBGB-club. Blondie speelde er een afscheidsconcert. Helaas uitverkocht. In mijn dromen ging het er aan toe zoals in 1977 (zie hierboven). Dankzij Youtube weet ik dat het iets minder spectaculair was (zie hieronder).

Meer Blondie?

• Een studioversie van "X-Offender" uit 1976. Ultra cool en grappig.
• Uit dezelfde sessie: het fantastische "In the sun". Surf's Up!!!
• Een liveversie van "Heart of Glass". Debbie is hier redelijk *******.
• Debbie Harry brengt "The Bilbao Song" van Weil en Brecht (in 1978)

België barst? Leve DDR!

Wie de punk uithangt, wordt toch zo snel fout begrepen... Neem nu mijn voormalig groepje DDR. Alleen al de groepsnaam zorgde voor heel wat onterechte verwarring. Heimwee naar het Oostduits communisme? Nee, toch niet: DDR was gewoon de afkorting van Dirk Dominique Robert, de namen van de leden. Ook bovenstaand liedje "België barst" zorgde voor ongegronde verontwaardiging. Een separatistisch muziekpamflet? Nee, toch niet: Wie hoopt op een relevante commentaar of ophitsend gebrul in deze dagen van communautaire oververhitting, moet ik trouwens teleurstellen.

DDR splitte toen we gingen demo's maken. Hier staat er een demo van een demo.

ZZ en de Maskers: "Ik heb genoeg van jou"

Haha! Eén van mijn absolute favorieten! ZZ en de Maskers introduceerden midden jaren '60 de beatmuziek in Nederland. En de lange haarmode! En de feedbackende gitaar! 't Lijkt nu misschien allemaal wat knullig maar dit nummer blijft moeiteloos overeind.

Dick Dale

Het optreden van Dick Dale in de Nijdrop gaat niet door:

Met veel spijt moeten we melden dat Dick Dale zijn Europese tournee voor november en december 2007 heeft afgelast. Om medische redenen werd de 70-jarige Dale afgeraden naar Europa te reizen. Het concert in Nijdrop van 7 december gaat dan ook niet door. Mogelijk komt er een nieuwe datum. (Website Nijdrop)

In afwachting flitsen we ons dan maar even terug naar 1963.

Andy Palacio & The Garifuna Collective

De organisatoren van Couleur Café kloegen er over toen ze onder vuur lagen voor hun weinig avontuurlijke affiche: ze waren genoodzaakt om steeds maar dezelfde artiesten op te voeren want er gebeurt al een poos niet meer zo veel in de wereldmuziek.

Voor Andy Palacio staan de sterren echter gunstig om de sprong naar het grote publiek te maken. De kans dat hij bij zijn volgende passage in België nog het Molièrezaaltje aandoet, is vrij klein. Met zijn laatste plaat "Wàtina" brengt Palacio een ode aan zijn roots, de Garifuna-cultuur. Haar tradities leven enkel nog voort onder afstammelingen van zwarte slaven die zich eind achttiende eeuw, na een schipbreuk te hebben overleefd, over de kuststreek van Guatemala, Honduras, Nicaragua en Belize verspreidden.

Het is moeilijk onberoerd te blijven voor de Afro-Caribische mix die het Garifuna Collective voorschotelt. In een mum van tijd ging de hele zaal voor de bijl. Tussen de dansjes door waren er enkele ingetogen nummers. Hierbij mochten ook de vrouwelijke backings schitteren (zoals hieronder Sofia Blanco). Het volgende album van het Garifuna Collective zal trouwens volledig worden opgebouwd rond vrouwelijke zangeressen. Alweer iets om naar uit te kijken.