Gekke bekken trekken, tegen planken of deuren aanknotsen, taarten of andere patisserie naar andermans tronie katapulteren,... Laurel & Hardy beheersten alle disciplines van de slapstick tot in de puntjes. Als varieté-artiesten hors catégorie hadden ze echter nog heel wat meer fraais op hun repertoire staan. Zoals ook hier te zien is in "The Flying Deuces" uit 1939. Ollie & Stanley wandelen voorbij een soldatenorkestje als een melodie hun aandacht trekt. Plots neemt Oliver Hardy zijn hoed af en zet een teder lied in. Zijn geoefende stem herinnert aan de start van zijn carrière toen hij zang studeerde (maar al te vaak broste om de clown te gaan uithangen in een Vaudevilletheater). Dat zijn oogjes zo fonkelen tijdens dit gevoelig nummer is geen toeval. Op de set had het scriptmeisje zijn hoofd op hol gebracht(*). Ondertussen komt ook de dansliefhebber aan zijn trekken: Eerst zet Stanley met zijn eigenzinnige motoriek enkele figuren neer. Daarna volgt een goddelijke duochoreografie. Heel deze scene neemt amper een dikke minuut in beslag. Dan vervolgt het verhaal alsof er niets gebeurd is.
Laurel & Hardy's zing- en danskunsten kwamen in deze film niet helemaal als een verrassing. Twee jaar eerder, in de film "Way Out West", hadden ze al een fijnzinnig ballet opgevoerd. Wie de kniezwengel op 1:41 bekijkt, weet waar Kate Ryan de mosterd vandaan haalde.
Ook brachten ze hier de definitieve versie van "The trail of the lonesome pine". Nog in 1975 stonden ze met dit nummer op de tweede plaats van de Britse hitlijst!
(*) Een jaar later trouwden ze. Derde keer, goede keer voor Oliver Hardy. Dit gelukkige huwelijk hield stand voor de rest van zijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten