Seun Anikulapo Kuti: "Mosquito Song"

Fela Kuti's erfenis was al in goede handen. Maar kijk, nu kroonprins Femi wat aan scherpte is verloren, duikt de Baby Brother op. Ook Seun Kuti houdt het heilige Afrobeatvuur brandend. Vorig jaar was hij nog verpletterend op Couleur Café. En ook dit funky filmpje kan overtuigen. Live vanop het "Roll Back Malaria"- concert te Dakar, geruggesteund door de Egypt 80. Met als extra additief: Tony Allen. Wie weet er beter dan Fela's favoriete slagwerker hoe een onweerstaanbare Afro Disco Beat neer te leggen? Om het geheel nog wat verder op te pimpen, komt ook Manu Dibango wat mee toeteren. "Mama sé Mama sa Mama sakosa?" Vader Dibango vond het destijds allemaal maar niets, dat gestotter in dat lied van zijn zoon. "Soul Makossa" werd een megahit. En Manu een ster, vrijdag te bewonderen op Couleur Café.

Classic Clip 2: Zarah Leander: "Davon geht die Welt nicht unter"

Toen tekstdichter Bruno Balz in 1941 met een schandknaap betrapt werd, was zijn einde akelig dichtbij. Na dagenlange foltering op het Gestapohoofdkwartier ging het richting concentratiekamp. Over en sluiten? Toch niet. Zijn mede-auteur, componist Michael Jary liet Minister van Propaganda Goebbels verstaan dat hij zonder Balz de vlotte schlagers wel op zijn buik kon schrijven. En vormden die liedjes geen cruciaal ingrediënt van de populaire UFA-films, de verantwoorde hersenspoeling waar het gepeupel zo'n nood aan had? Balz was amper vrij of daar kwakte hij twee van zijn grootste successen op papier: "Ich weiß, es wird einmal ein Wunder gescheh'n" en "Davon geht die Welt nicht unter". Liedjes als een laatste strohalm. Wie kon er onberoerd bij blijven? De Duitse soldaten die alsmaar meer terrein begonnen te verliezen, gevangenen die vreesden dat de ergste horror nog moest komen, uitgeputte burgers omsingeld door een alsmaar verder uitdijende catastrofe,... Kwam alles dan toch nog goed? Onweerstaanbare schlagers voor een apocalyptische wereld. En bovendien was er Zarah Leander. Maar die wist van niets... Goed fout.

Uit de film "Die grosse Liebe" van Rolf Hansen (1942)

"De mars" - E.L. Doctorow

De Amerikaanse burgeroorlog... tot voor kort interesseerde het me voor geen meter. En had het aan de boekjes van de Blauwbloezen gelegen dan was er niet snel verandering in gekomen. Maar kijk, ik bleek niet opgewassen tegen klassiek Hollywooddrama: "Gone with the wind" !!! Siroop? Jazeker! Twijfelachtige moraal? Jazeker! Maar 't greep me wel bij mijn nekvel. En sindsdien is de jacht geopend naar leesvoer over die gebeurtenissen. Als geroepen heeft E.L. Doctorow een historische roman gewijd aan de Amerikaanse broederstrijd.

Herfst 1864. Atlanta, de hoofdstad van Georgia, is gevallen en generaal Sherman heeft haar met de grond gelijk laten maken. Nu trekt zijn nietsontziende troepenmacht al brandend en plunderend naar North Carolina. Doctorow dropt je midden in deze vernietigende campagne die het uitgeputte zuiden op haar knieën zal krijgen. Een flippende deserteur; de nakomelinge van een plantagemeester en één van zijn zwarte slavinnen; een koppel bevrijde slaven, een ijskoele frontchirurg, een oorlogsfotograaf en zijn hulp, generaal Sherman en zijn staff,... Voortdurend wordt er van perspectief gewisseld. De montage van al deze gezichtspunten creëert een verpletterende mozaïek van The Great War. Doctorows bondige stijl drijft je op dwingende wijze verder op deze mars. De klassieke scenes volgen elkaar op: soldaten op foerage plunderen een plantage, Savannah gaat in vlammen op, een hoopje geamputeerde ledematen dienen te worden begraven, een moeder vindt haar gesneuvelde zoon terug,... En in afwachting van een eigen verfilming, weerklinkt in de verte de score van Max Steiner. Van "Gone with the wind."

E.L. Doctorow : "De mars"

De Bezige Bij, 2006

ISBN 90 234 2060 8

Megastore Im Memoriam

Alsof er een scudrakket is ingeslagen... Ooit vocht ik hier wanhopig tegen adrenalines die mij in een verdwaasde kooproes brachten. Dan stond ik daar met een stappeltje cd's te twijfelen en te talmen op zoek naar het allesbeslissende argument om al dan niet over te gaan tot de aanschaf. Wat moet je echter nog als muziekfreak? Wat ben je nu met al je zeldzame en gekoesterde muziekjes? Alles is bereikbaar geworden. Voor iedereen. Eén of twee klikjes, meer heb je niet meer nodig. Al die cd's met zoveel verzamelliefde vergaard: hun waarde is intussen gekelderd als een Lernhout & Hauspie-aandeel. Van de cd, Verlos ons Heer! En dus mag nu ook die mottige Megastore met de grond worden gelijk gemaakt. Ook de afbreker bouwt op.

Classic Clip 1: Rita Hayworth "Put Blame On Mame"

Natuurlijk is er nog hoop... Kijk naar Rita Hayworth. Ze zong haar liedje niet eens zelf. Toch schreef ze filmgeschiedenis door één handschoen uit te trekken. En gracieus te bewegen. Dat hielp ook. In die mate dat Joseph Cotten oreerde: "No matter how bad the film, when Rita danced it was like watching one of nature's wonders in motion." Hij was niet alleen met die mening. Rita bracht hele roedels mannen het hoofd op hol. En niet een beetje. Een paar pipo's vonden er niet beter op dan de eerste atoombom met haar foto op te fleuren. Of ze voor bovenstaand filmpje gesponsord werd door de Laboratoires Garnier weet ik niet.

Uit de film 'Gilda' van Charles Vidor (1946)

Afronite in de KVS

Van sprankelende gitaartjes wordt ik steeds goedgemutst. Nu, die sprankelende gitaartjes vielen wel wat tegen daar op de Afronite in de KVS. Er was nochthans een optreden met Dizzy Mandjeku en die had bij le Grand Maître Franco de gitaar bespeeld. Ver vervlogen tijden, helaas. De groep waarmee de goede man nu was omringd (o. a. met een bassist van de laatsteshowband en een miscaste saxofonist), serveerde slechts light-soukous. Een vrij futloze versie van "Le premier gauo", een ongeïnspireerd "Femme libérée",... pas wanneer de Congolese rumba werd aangesneden, kon ik mijn befaamde 'kwassakwassa'-pasjes op de dansvloer kwijt.

Daarna de dj-sets. Fijn hoor maar toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat ik daar meer 80's electro heb gehoord dan pakweg wat stomende Afrobeat of tintellende highlife. En dat dat toch wat vreemd was voor iets dat werd aangekondigd als een Afronite.

Rainin in paradize

Manu Chao heeft een nieuwe plaat 'La Radiolina' in de steigers staan (uit in september) en als opwarmertje kan je alvast zijn nieuwe single "Rainin in paradize" gratis en legaal downloaden.

Terug wat meer punkrock van stijl. De moshpitt kan er maar zijn voordeel mee doen.